Ilość osób mogących wziąć udział w wyjeździe – 40, koszt wyjazdu od osoby - 500 zł, który obejmuje: 3 noclegi i wyżywienie na terenie Ukrainy (w Centrum Dialogu Kostiuchnówka, link: http://kostiuchnowka.eu ), ubezpieczenie, transport (autokar).

Wiązanki kwiatów oraz znicze, które zostaną złożone na cmentarzach zostaną zakupione ze środków własnych PTL. Posiłek na terenie Polski (najprawdopodobniej w Karczmie „Bida” koło Lublina) na własny koszt uczestników.

W zgłoszeniu należy podać: imię i nazwisko, adres zamieszkania, oddział PTL, nr tel. kontaktowego, nr paszportu oraz datę jego ważności (zalecane jest, aby w momencie wjazdu na Ukrainę legitymować się paszportem ważnym przez co najmniej 3 miesiące).
 

Wpłaty w wysokości 500 zł/osobę należy dokonać w terminie do 16 lutego 2018 r. na konto bankowe Oddziału PTL w Łodzi nr:  19 1540 1245 2056 4801 1181 0002, adres: 91-402 Łódź, ul. J. Matejki 16, tytuł wpłaty: „imię i nazwisko – wyjazd na Ukrainę”

9.00
Wyjazd z Warszawy (lub Łodzi) – dokładne miejsce wyjazdu zostanie podane w terminie późniejszym.

Podczas przejazdu na terenie Ukrainy wizyta na cmentarzu rzezi wołyńskiej z 1943 r., w nieistniejących polskich wsiach Wola Ostrwiecka, Ostrówki. Złożenie wiązanki kwiatów, zapalenie zniczy.

Zwiedzanie Izby Pamięci w Centrum Dialogu, gdzie znajdują się eksponaty z wykopalisk i ekshumacji żołnierzy z okresu I wojny światowej,  przemarsz szlakiem bitwy legionistów pod Kostiuchnówką: 4-6 lipca 1916 r. - „Polska Góra”, „Polski Lasek”, „Reduta Piłsudskiego”. Legiony Polskie rozpoczęły pod Kostiuchnówką na Wołyniu walkę z przeważającymi liczebnie wojskami rosyjskimi. Była to jedna z najkrwawszych bitew Legionów, w której poległo lub zostało rannych ok. 2 tys. polskich żołnierzy  - zapalenie zniczy, złożenie wiązanki kwiatów na cmentarzu w „Polskim Lasku”.

Pobyt i wykonanie prac porządkowych na cmentarzu wojennym w Przebrażu (obecnie Hajowe), gdzie spoczywają na nim żołnierze Armii Krajowej oraz ludność cywilna, która zginęła z rąk ukraińskich nacjonalistów w czasie II wojny światowej. Przybliżenie sylwetki Henryka Cybulskiego – leśnika, komendanta wojskowego samoobrony Przebraża w latach 1943-44. Zapalenie zniczy, złożenie wiązanki kwiatów. Zwiedzanie Łucka – m.in. Zameku Lubarta.

9.00
Wyjazd do Polski. Po drodze wizyta na cmentarzu legionistów w Maniewiczach, gdzie  ZG PTL ufundował tablice, upamiętniające poległych żołnierzy oraz wizytę w dn. 22.06.1929 r., w tym miejscu Prezydenta RP. Omówienie planu odrestaurowania przez PTL obelisku – obłożenie obelisku bazaltem.

 

Gniezno, dnia 08 września 2017 r.

Prof. dr hab. Andrzej Jerzy Szujecki był wybitnym naukowcem, którego dorobek znacząco przyczynił się do rozwoju nauk leśnych. Osiągnął rzadko spotykany sukces uczonego, którego wyniki badań, studiów i przemyśleń zostały na tak dużą skalę wdrożone do praktyki i zapoczątkowały przełom w polityce leśnej kraju. Leśnictwo polskie rozwijające się zgodnie z Jego wizją wysunęło Polskę na czoło krajów doskonalących swą politykę leśną.  
 

Studia wyższe kończył na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w 1953 r. W 1962 r., Rada Wydziału Leśnego SGGW nadała Mu stopień doktora nauk leśnych, a w 1966 r. stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1974 r., a profesora zwyczajnego nauk leśnych w 1980 r.
 

Pracę zawodową rozpoczął w 1953 r. w Katedrze Ochrony Lasu SGGW, zajmując kolejno stanowiska od zastępcy asystenta do profesora. Od 1982 do 1993 r. był kierownikiem Katedry Ochrony Lasu i Ekologii SGGW. W latach 1970-1975 i 1984-1990 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Leśnego SGGW, a w latach 1975-1981 Prorektora tej Uczelni. W latach 1984-1986 był zastępcą sekretarza naukowego Wydziału Nauk Biologicznych, następnie Nauk Rolniczych i Leśnych PAN. i Był Wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (1967-1975), a w latach 1981-1993 przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Leśnemu. W latach 1970-1991 był Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Badawczego Leśnictwa, był jej honorowym członkiem.
 

Ponadto Pan prof. dr hab. Andrzej Szujecki był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Ekologii PAN, wiceprzewodniczącym Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa i Leśnictwa, przewodniczącym Rady Naukowej Kampinoskiego Parku Narodowego, członkiem licznych rad redakcyjnych, komitetów naukowych, wiceprezesem komitetu przy prezydium PAN „Global Change”, członkiem Komitetu Sterującego Europejskiego Centrum Ochrony Przyrody w Tillburgu. Uczestniczył w licznych konferencji naukowych w kraju i zagranicą, w tym był uczestnikiem lub przewodniczącym delegacji polskiej na Światowe Kongresy Leśne IUFRO: w Mexico City (1985) i Antalyii (1997) oraz na konferencje Stron Konwencji o Bioróżnorodności Biologicznej (Bahama 1994, Jakarta 1996).
 

W swojej pracy naukowej, prof. dr hab. Andrzej Szujecki specjalizował się w zakresie entomologii taksonomicznej i leśnej, ze szczególnym uwzględnieniem ekologii owadów oraz zagadnień dotyczących wpływu działalności człowieka na biocenozę i ekosystem leśny. Pracując zespołowo i koordynując kolejne projekty badawcze, w tym ogólnopolski program poświęcony ochronie i kształtowaniu ekosystemów leśnych, stworzył szkołę naukową wykorzystującą zooindykację jako metodę monitoringu i waloryzacji lasu. Wyniki swych badań zawarł w 250 pracach naukowych, popularnonaukowych i publicystycznych, w tym także poświęconych polityce leśnej. Jest autorem książek „Ekologia owadów leśnych” (PWN 1980, 1984), wydanej także w języku angielskim przez Junk Publ. (Dordrecht, Boston, Lancaster 1987) oraz „Czy lasy muszą zginąć” (Wiedza Powszechna 1992), współautorem „Biologiczne metody walki ze szkodnikami roślin” (PWN 1978), podręcznika „Entomologia leśna” (Wydawnictwa SGGW 1996, 1998), a także współautorem podręcznika „Ochrona lasu” (PWRiL 1975).
 

W wyniku osiągnięć naukowych i sukcesów w kierowaniu zespołami badawczymi,  Profesor Szujecki został powołany kolejno na członka korespondenta (1987) oraz członka rzeczywistego (2002) Polskiej Akademii Nauk. Wymienione zasługi były podstawą nadania Profesorowi Szujeckiemu godności doktora honoris causa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1999), a następnie Akademii Rolniczej im A. Cieszkowskiego w Poznaniu (2002). W 1993 r., prof. dr hab. Andrzej Szujecki przyjął obowiązki Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, i sprawował tę funkcję do roku 1997. W wyniku Jego inicjatywy doszło do nowelizacji Ustawy o lasach, opracowania Polskiej Polityki Ochrony Zasobów Leśnych, a następnie Polityki Leśnej Państwa przyjętej przez Rząd w 1997 r.
 

Ponadto, Profesor Andrzej Szujecki był inicjatorem wprowadzenia programów ochrony przyrody do planów urządzenia lasu oraz wdrożenia nowatorskiej formy organizacyjnej Lasów Państwowych w postaci Leśnych Kompleksów Promocyjnych. Z wielkim zaangażowaniem podjął się wysiłku opracowania założeń ogólnopolskiego programu badawczego „Ekologiczne podstawy gospodarki leśnej i kształtowania zdolności lasu do pełnienia wielostronnych funkcji” w ramach podprogramu CPBP 04.10 „Ochrona i kształtowanie środowiska’, który w latach 1985-1990 koordynował z dużym sukcesem. Wyniki tego programu, jak i Jego wcześniejszych badań interdyscyplinarnych, stworzyły podstawy koncepcji proekologicznego modelu gospodarki leśnej, której założenia i kierunki zostały wdrożone w okresie Jego działalności w MOŚZNiL.  
 

Profesor Andrzej Szujecki swoje koncepcje i przemyślenia konsekwentnie prezentował w licznych gremiach doradczych, opiniotwórczych i organizacjach naukowych, w których działalności uczestniczył.
 

W 1999 roku przeszedł na emeryturę, nie zaprzestając jednak pracy naukowej i popularyzacji wiedzy, czego przykładem jest wydany z okazji 80-lecia Lasów Państwowych album pt. „Las – Wspólne Dziedzictwo”. Pod Jego redakcją naukową powstało też 3-tomowe, monumentalne opracowanie „Z Dziejów Lasów Państwowych i Leśnictwa Polskiego 1924-2004”.  Pan Profesor nadal służył swoją wiedzą fachową i doświadczeniem pracownikom Ministerstwa Środowiska, leśnikom i naukowcom, pełniąc m.in. funkcje: doradcy Ministra Środowiska w latach 2001-2003, przewodniczącego Rady Leśnictwa (2002-2005) i przewodniczącego Zespołu Koordynacyjnego ds. Narodowego Programu Leśnego.