Intencje, jakie przyświecały podczas ustanawiania Nagrody, kapitalnie odczytał profesor Maciej Grabski, wieloletni prezes FNP i honorowy członek Klubu: Nie jest to, ściśle rzecz biorąc, nagroda za osiągnięcia naukowe, bowiem - zgodnie z Regulaminem - Laureat musi nie tylko prowadzić rzetelną działalność naukową, dydaktyczną i społeczną, ale również powinien umieć przekraczać granice swojej specjalizacji. Wzorca nie powinien więc stanowić nawet bardzo wybitny, ale zaszyty nosem w swoje kajety, uczony. Chodzi więc nie o promowanie „poprawności naukowej”, ale o postawy aktywne, o wyróżnienie ludzi, wokół których coś się dzieje, którzy potrafią swoją pasję naukową przenieść poza własne biurko czy stół laboratoryjny, a więc niezawężających swojego pola widzenia „końskimi okularami” własnej dyscypliny. (…) W naszej nauce, prześladowanej lokalnymi fundamentalizmami i totalną nieumiejętnością ogólnonaukowej dyskusji oraz brakiem autorefleksji nad samym sobą, takich postaw bardzo brakuje.

Klub Stypendystów Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej pragnie, aby Nagroda im. Artura Rojszczaka promowała Fundację na Rzecz Nauki Polskiej oraz jej osiągnięcia. Ponieważ każdy z nas dostąpił zaszczytnego wyróżnienia, jakim było przyznanie stypendium FNP, chcemy, aby cząstka tego, co otrzymaliśmy, stała się wsparciem tej jedynej w swoim rodzaju instytucji działającej w Polsce.

Nagroda im. Artura Rojszczaka jest indywidualną nagrodą pieniężną (5000 zł) przyznawaną młodym doktorom, którzy obronili pracę doktorską w ciągu ostatnich pięciu lat od złożenia wniosku. Kandydatów do Nagrody mają prawo zgłaszać członkowie Klubu na podstawie informacji własnych i przekazanych im przez środowisko naukowe. Termin składania wniosków przez członków Klubu upływa 31 stycznia 2020 roku. Regulamin Nagrody, informacje o członkach Klubu, z którymi można kontaktować się w sprawie proponowanych kandydatów oraz informacje o dotychczasowych laureatach

Nagrody dostępne są na stronie internetowej Klubu: http://www.klub-fnp.pl/

Barbara Kremer — opiekun Nagrody e-mail: NagrodaArtura@ksz-fnp.org
Instytut Paleobiologii PAN, e-mail: kremer@twarda.pan.pl

W latach 1993–1994 pełnił funkcję dyrektora Krajowego Zarządu Parków Narodowych w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Został pracownikiem naukowo-dydaktycznym SGGW i kierownikiem Katedry Architektury Krajobrazu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, współtwórcą i kierownikiem Pracowni Oceny i Wyceny Zasobów Przyrodniczych. Zasiadał w Komitecie Ekologii Polskiej Akademii Nauk. Wykłada także w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.

Jest autorem ponad 100 publikacji naukowych z zakresu użytkowania zasobów przyrodniczych i ekologii. Założył i prowadził prywatną stację naukowo-badawczą dla studentów krajowych i zagranicznych, w której prowadzone są badania nad podnoszeniem zdrowotności lasów i wykorzystaniem zasobów przyrodniczych dla rozwoju gospodarczego. Jest jednym z założycieli i prezesem Stowarzyszenia na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Polski.

W działalności naukowej zajmował się dynamiką liczebności populacji regeneracją systemów leśnych. W swoich badaniach jako wskaźniki (bioindykatory) zmian zachodzących w środowisku wykorzystywał chrząszcze z rodziny biegaczowatych (Carabidae). Był dostarczycielem okazu, na podstawie którego opisano dla nauki jeden z gatunków z rodzaju Trechusa. Posiadał w swojej prywatnej kolekcji ponad 50 tys. egzemplarzy owadów, w tym ponad tysiąc gatunków z rodziny biegaczowatych. Okazy te pochodzą z wielu wypraw i podróży po Europie (m.in. z Turcji, Bułgarii, również z Polski).

Źródło: fot. Ministerstwo Środowiska, https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Szyszko

W przyszłym roku minie sześć lat od ogólnopolskiej konferencji naukowej „Rola martwego drewna w ekosystemach leśnych”, która miała miejsce w marcu 2014 roku w Ośrodku Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie.

Od tamtego czasu nasza wiedza o martwych pniach i innych szczątkach drzew oraz o starych i zamierających drzewach znacznie się powiększyła. Wiemy coraz więcej o tym, jak bardzo są one ważne dla różnorodności biologicznej ekosystemów leśnych. Każdego roku w literaturze światowej pojawia się na ich temat kilkaset publikacji. Również polscy naukowcy poświęcili im blisko 100 artykułów naukowych w czasopismach międzynarodowych i ponad 130 prac w języku polskim w ciągu ostatnich pięciu latach. Coraz powszechniejsze jest także przekonanie, że same parki narodowe i rezerwaty przyrody nie zapewnią sukcesu w zachowaniu bogactwa przyrodniczego naszych lasów. Dlatego ochronie przyrody coraz lepiej powinno służyć zrównoważone i wielofunkcyjne leśnictwo.

Powodzenie w tym ważnym i trudnym dziele zależy jednak nie tylko od leśników. Dla osiągnięcia sukcesu konieczna jest współpraca gospodarzy lasów ze wszystkimi zainteresowanymi środowiskami: przede wszystkim z przyrodnikami – biologami i reprezentantami nauk leśnych oraz członkami organizacji ekologicznych, a także pracownikami administracji ochrony przyrody, dyrekcji parków narodowych i parków krajobrazowych. Uważamy, że wszystkim przyświeca ten sam cel, którym jest ochrona przyrody polskich lasów, a dla jego realizacji konieczne jest współdziałanie wymienionych środowisk.

Dlatego zapraszamy wszystkie wymienione społeczności do zaprezentowania rezultatów własnych badań, przedstawienia swoich poglądów i poddania ich pod dyskusję w ramach Konferencji pt. Stare, zamierające i martwe drzewa w lasach gospodarczych a funkcjonowanie gospodarstwa leśnego i ochrona różnorodności biologicznej.


Prosimy o przygotowanie referatów lub plakatów nawiązujących między innymi do następujących zagadnień: